Uit het werk van Christina Budimir blijkt een onderzoekende houding. Wie op haar website onder het kopje ‘illustratie’ kijkt, vindt niet alleen pentekeningen op papier maar ook foto’s, collage en servies.
‘Mijn favoriete techniek is gutsen. Ik vind het heerlijk om uren te gutsen. Het geeft me rust, de lijnen vind ik mooi en het robuuste resultaat past helemaal bij mij.’
‘Op dit moment ben ik helemaal weg van Icinori – Mayumi Otero en Raphael Unwiller. Prachtige verfijnde stijl. Geweldig! En Merlijne Marell! De Schobbejacques en de 7 geiten is zo wonderschoon! Jaloersmakend mooi!’
In veel van haar illustraties-op-papier maakt Christina gebruik van ecoline en inkt. Herkenbaar voor deze platen is de manier waarop de inkt en de ecoline in elkaar overlopen, zodat er geen onderscheid is tussen de lijnen en de inkleuring, maar het één geheel vormt. Deze rol die het toeval in haar werk bekleedt geeft het geheel ook vaak een beetje een dromerige uitstraling, maar de stevige kleuren voorkomen dat het werk zacht aanvoelt. Al haar werk straalt een daadkracht uit, ongeacht het medium.
‘Binnenkort gaan wij verhuizen naar ons Blitzmaedelhuis in het bos. Daar krijgen mijn man en ik een atelier op zolder van negentig vierkante meter. Daar komt mijn droom uit; een groot licht atelier waar ik samen met mijn geliefde Jeroen kan werken.’
Voor het Kakkerlakje Er was eens… gebruikte Christina Budimir ecoline. Bijzonder is dat ze niet alleen de illustraties maakte maar ook de tekst van J. T. Heins met de hand schreef. Niets is zo fijn als een verhaaltje voor het slapen gaan. Dit grappige sprookjes-kakkerlakje heeft illustraties die van de bladzijdes af knallen, en laat genoeg ruimte over voor je eigen fantasie.
