uitgeefleven, visbode

Rood

Tomaten, sterappeltjes, winegums, mijn gezicht als ik terugdenk aan die ene keer (ja die), te zoete limonade, klaprozen, herfstbladeren, dat blik dat al twee jaar in de weg staat, het pindakaasmachientje, de lievelingsshirts van zoon Krijn… allemaal rood. En dat zijn nog maar de heel concrete dingen.

Woede, jaloezie, liefde, angst… Ook dat zijn rode dingen volgens velen. Reden genoeg voor een vissenpost rondom deze kleur. En ja, dat is een beetje vaag. Normaal gesproken hebben de producten in de doos inhoudelijk wat met elkaar te maken. Dit keer HELEMAAL niets. Maar fijn zijn ze wel!

Kijk bijvoorbeeld maar eens goed naar dat boek met die knalrode tomaten op het omslag; Sterren van de hemel. Eén van de meest leerzame boeken uit mijn uitgeverscarriere. Op een heleboel fronten.

Nooit eerder kende ik een doelgroep zo slecht. Het boek heeft namelijk een speciale focus op mensen met een voedselallergie. Een groep mensen die vaak niet bepaald een fijne relatie heeft met eten. Ook zij verdienen een bijzonder boek, was mijn gedachte. Niet zo’n klassiek, standaard receptenboekje, maar een boek dat van je boekenplank afknalt.

Dat laatste is gelukt. Maar met terugwerkende kracht, besef ik dat we wat hebben overdreven. Vormgever Ko – die vlak daarvoor nog een belangrijke vormgeefprijs voor zijn eigen boek won – pakte eens flink uit.

Het leverde een eigenzinnig en kleurrijk boek op, met enórm veel heerlijke recepten. Maar juist die mensen die het boek het harst konden gebruiken, bleek dit vaak af te schrikken. Al alles rondom eten spannend of zelfs eng is, dan kan een receptenboek maar beter zo degelijk en vertrouwenswekkend mogelijk zijn.

Tja. Zoiets noemen ze voortschrijdend inzicht, geloof ik. Zo’n situatie waarin je kunt zeggen: met de kennis van nu, had ik het heel anders gedaan. Ach.

Gelukkig zijn er heel wat allergologen die het boek inmiddels aanprijzen bij hun patiënten. En ook voor mensen zonder voedselallergie of -overgevoeligheid heeft Sterren van de hemel enorm veel te bieden. Zelf haalden we het boek al regelmatig uit de kast. Bij gas- ten met speciale wensen, maar ook voor die heerlijke pannenkoekjes zónder melk of eieren.

O, en het thema van de volgende keer is ook al bekend. Bij ons dan 😉 Minder abstract, maar o zo fijn. Het enige dat ik hier verklap: het is iets ronds.