De illustraties van Michelle Wagenaar dansen. Haar werk is kleurrijk wat de beweeglijkheid een manisch positief gevoel meegeeft. Woorden die bij je opkomen als je de platen bekijkt zijn zijn energie en wild en woest, maar ook elegantere woorden zoals schwung en flair.
‘Mijn manier van tekenen is vlug en gaat alle kanten op. De snelheid van mijn tekenen geeft het werk de energie waar ik altijd naar op zoek ben. Daarbij zoek ik altijd naar een grappige twist om het werk eigen te maken. Beweging en speelsheid zijn de aspecten die mijn werk het beste kenmerken.’
‘Als je mijn website of Instagram pagina ziet, valt al op dat ik verreweg het meest met kleurpotlood werk. Het materiaal zet mij in staat om snel en gecontroleerd te werken. Daarbij zie je met potlood goed de bewegingslijnen en kan ik spelen met de zacht en hardheid van het materiaal. Allemaal eigenschappen die perfect bij mijn manier van werken passen.’
Hoewel ze graag met potlood werkt – een medium dat zich uitstekend leent voor het maken van lijnen – zijn haar illustraties vaak opgebouwd uit vlakken. De witruimte telt niet zelden ook mee als vlak. In haar werk zie je mensjes, soms met minuscule hoofden en vaak met comfortabele truien aan, en af en toe een beer of een kat. Achtergronden en omgevingen zijn vaker organisch dan door mensen gebouwd, maar ook als Michelle Wagenaar huizen of kasten of bureaus tekent swingen die, dus de grens is niet zo duidelijk.
‘Het liefst teken ik beeldverhalen waar ik mijn fantasie in de vrije loop kan laten gaan. Ik teken graag grote platen waar een hoofdverhaal afspeelt en er op de achtergrond nog allerlei kleine dingen afspelen. Ik vind het dan leuk om daar kleine grapjes in te verwerken. Zo heb ik plezier in het tekenen en ontdekt de kijker steeds iets nieuws.’
‘Houtskool is zo’n materiaal waar ik helemaal niks goeds uit kan krijgen. Toen ik nog les kreeg in tekenen naar de waarneming gebruikten we altijd houtskool. Dat poetsen werkte niet voor mij waardoor ik er al snel op uitgekeken was. Nu moet ik wel zeggen dat ik überhaupt geen fan was van dat vak, maar het materiaal maakte het niet beter, haha!’
Ze illustreerde het kakkerlakje Na je tachtigste, een verhaal over ouder worden, loslaten en opnieuw de liefde vinden door romanschrijver Ricus van de Coevering.
