Blog

Je staat in een kamer waar zonlicht door de lamellen schijnt. Hier heeft de tijd zich opgehouden in de spullen.

Een gedemonteerd bed van donker hout langs de wand, een goudkleurige lamp met groenglazen kap, de kinderstoel die dienstdoet als kapstok voor vergeten jassen.

Voorzichtig stap je vooruit, betreed je dit zorgvuldig bewaarde leven. De houten planken kraken. Stofdeeltjes blijven zweven in het zonlicht, tussen het lage plafond en de met vergeelde tijdschriften bezaaide vloer.

Je opent de dichtstbijzijnde doos.

In de kartonnen tijdcapsule liggen fotoalbums, geconserveerd in een laagje donzig stof. Tussen de dunne bladzijdes heeft je familie zich verzamelt: je neefje toen hij nog een peuter was, je zussen afgedrukt in wazig grijs, de hond in rubberlaarsjes met een strik in de haren, moeder met haar feestjurk aan. Het verjaardagsfeest met limonade in de achtertuin van het huis dat er niet meer staat. Op sommige foto’s herken je jezelf, van toen je nog een kleintje in zwart-wit was.

In een andere doos liggen knipsels: verlopen kortingsbonnen voor het filmhuis in de stad, een uitgescheurde foto uit de krant, smalle behangstroken uit iedere kamer van je eerste huis.

Een stapel papieren op de grond trekt je aandacht: het treinkaartje van die zomer bij je nicht aan zee. Het kookschrift, samen met oma vol geschreven (haar geheime recept voor wolkenzachte vruchtencake, zandkoekjes, hopjesvla en het perfecte pannenkoekenbeslag).

Daarnaast op tafel een schoenendoos vol wascokrijt, uitgedroogde stempels, vulpennen zonder inkt. Ansichtkaarten met bergen. Beschreven vellen groezelig papier, een foto van overgroot vader in zijn mooiste pak.

Je hele leven ligt hier opgestapeld. Dit is je zolder, je schuurtje, de kelder,het washok of de grote kast in de gastenkamer, waar je een leven lang aan herinneringen bewaart.

Het werk van illustrator en vormgever Julie Tavernier voelt aan alsof je naar je eigen herinneringen kijkt. Je kunt verdwalen in oude poesieplaatjes, stempels en stickers die je als kind ook in je tekendoos had, de foto’s in zwart-wit van onbekende kinderen en de tekeningen waar het gevoel van het verleden in terug te vinden is. Het werk van Julie is een zolder vol nostalgische herinneringen, opgeslagen tussen twee kaften.

Tekst: Fleur Bodt

[column size=one_third position=first ]
Titels
Goed zoet!
Toen was koken heel gewoon
Gefeliciteerd, denk je de volgende keer ook aan mij?

[/column]

[column size=one_third position=last ]
Website
Julie Tavernier
[/column]

Werk van: Julie Tavernier

Winkelwagen
Inloggen

Nog geen account?

We gebruiken cookies om uw ervaring op onze website te verbeteren. Door op deze website te surfen, gaat u akkoord met ons gebruik van cookies.
Begin met typen om producten te zien die u zoekt.