Het waait flink aan de rand van het IJsselmeer. Annagreet Hoogeland staat tot haar enkels in de golven, een statief met houten doosje voor haar neus. Het woeste water slaat stuk op de stenen pier. Er valt niks te zien. Ja, een houten paal, een gammel wit hekje tot aan zijn nek in het water met daarachter de eindeloze hemel.
Annagreet meet het licht, duwt het sluiterklepje open, telt -2-3-4-5-klik; klepje dicht. Een golf spoelt over haar schoenen.
De paal in het water heeft ze al zo’n vijftig keer op de foto gezet. Steeds als tweeluik: eerst een foto met de paal, dan een foto met alleen het water en de lucht. Steeds weer ziet hij er anders uit, deze dukdalf. Soms fotografeert ze hem ’s avonds, in de mist. Soms in het volle zonlicht op een warme dag, omringd door kalm water dat amper lijkt te bewegen.
Nieuwsgierige wandelaars komen weleens naar haar toe met de vraag wat ze eigenlijk aan het doen is: ‘Is dat een camera? Maar er is hier toch niks? Waarom fotografeer je de leegte?’ Daar kan ze wel om lachen. Dan zegt ze; ‘Er is hier juist heel veel. Kijk maar naar het water, de opspattende druppels, het licht in de schuimkoppen, de dukdalf vol mos.’ Ze ziet van alles in de lege ruimte.
Pinhole (een camera van een lichtdichte bak of doos met een minuscuul gaatje in plaats van een lens met daarachter het lichtgevoelige papier) is Annagreets favoriete fotografie methode. Het komt heel nauw; alles hangt af van de juiste sluitertijd, de camerapositie en of het te fotograferen object stil kan blijven staan. Deze factoren gecombineerd met het langzame werkproces, de spanning tijdens het fotograferen en het wachten op de ontwikkelde foto’s maakt zoiets simpels als een paal bij het water vastleggen een heel proces.
Annagreet: “Deze vorm van pinhole gebruik ik nu tien jaar. Er valt nog veel meer binnen de grenzen van het medium te ontdekken. Zo kun je camera’s maken uit luciferdoosjes, conservenblikken, verfblikken of gft-bakken. Deze camera’s hebben vaak grotere lensgaten dan het speldenprikje van een ‘echte’ pinhole camera. Dat geeft weer een heel ander effect, veel waziger. De mogelijkheden, zelfs binnen zo’n vrij beperkt medium, zijn eindeloos, en ik vind het spannend om te zoeken naar nieuwe uitkomsten.”
Annagreet fotografeerde het eten voor het allereerste Loopvisboek ooit; Maak van de noot een deugd. Een vrolijk kookboek rondom kruidnoten.
Titel Website