Death wins a goldfish – Reflections from a Grim Reaper’s Yearlong Sabbatical

Een sabbatical. Dat voelt een beetje onwennig, vindt de Dood. Hij neemt eigenlijk nooit een dag vrij.  Hij is nooit ziek, heeft nooit een vakantie genomen, nee, hij heeft zelfs geen middagje thuisgezeten. De Dood zag zichzelf niet eerder als een ‘workaholic’ maar HR heeft hem met de neus op de feiten gedrukt. Voor hem geldt nu verplichte vakantie, beginnend op vrijdag. Maar wat moet je in hemelsnaam met zoveel vrije tijd? Uitslapen, ja graag, maar dan? De Dood heeft nooit iets voor zichzelf opgebouwd. Geen sociale contacten, geen mooie herinneringen, zelfs geen huisdier. Er was alleen maar werk. Hoe moet hij opeens een heel leven opbouwen?  Gewoon bij het begin beginnen? Dat is gek voor iemand die altijd alleen maar bezig is met het einde, maar de Dood doet toch een poging.  Met uitgebreide notities in zijn dagboek beschrijft hij zijn sabbatical; een ontdekking van het leven door de Dood.