Eenvoud en verwondering, daarnaar zoekt Yoko Heiligers in haar werk. In een heldere beeldtaal en sprekende kleuren maakt ze illustraties over onderwerpen die haar aan het hart gaan, zoals dieren, natuur, of de omgang tussen mensen.
door Brit Wiertz
“De mix van verschillende opdrachten vind ik het leukst. Het maken van een prentenboek, een opdracht voor een krant of tijdschrift of live tekenen met mijn collectief Buro Rococo: juist de afwisseling is fijn.”
In haar atelier in Zwolle (of gewoon thuis aan de keukentafel) zet ze met haar favoriete Oost-Indische inkt en kroontjespen haar tekeningen in elkaar. Met haar illustraties hoopt Yoko iets bij te dragen aan het begrijpelijk maken van ingewikkelde onderwerpen of situaties. Haar inspiratie haalt ze uit van alles en nog wat: dingen die ze om zich heen ziet, hoort of leest.
“Onlangs las ik Het oneindige verhaal van Michael Ende opnieuw, geïllustreerd door Roswitha Quadflieg. Het is waarschijnlijk wel een beetje jeugdsentiment, maar het zit zo mooi in elkaar: de tekst in blauw en rood, de letters aan het begin van elk hoofdstuk, hoe het verhaal is verweven met het boek dat je fysiek vasthoudt. Als kind geloofde ik dat ik zelf ook in dat boek zou kunnen verdwijnen.”
Yoko maakte onder andere het prentenboek MENSENDIEREN, dat verscheen bij uitgeverij Loopvis in 2023. In samenwerking met Loopvis illustreerde ze al eerder het boekje De eerste kip van Nederland dat verscheen als het Gelders Geschiedenisgeschenk en het (uitverkochte!) Kakkerlakje Hoe kwijt kan iets zijn?. Hiernaast maakt ze regelmatig illustraties in opdracht voor bijvoorbeeld het Parool. Yoko bedacht, schreef en illustreerde al meerdere prentenboeken, zoals Wauw Pauw, maar illustreerde ook andere prentenboeken, zoals Scheten uit de schoorsteen en Grote Kleine Potvis. Ook bijzonder: samen met Nino Maissouradze startte ze Buro Rococo, waarmee ze verschillende tekenacts bedenkt die op festivals en speciale gelegenheden te zien zijn.
Een van haar eerste publicaties was op de achterkant van de VPRO-gids: “Als tiener tekende ik een stripje voor de VPRO-gids en die werd geplaatst op de Achterwerk (zo heette de achterkant). Het ging over een rockster die zelfmoord pleegt omdat hij het zat is om steeds op te treden, maar in het hiernamaals staat hij wéér op het podium: balen.” Ooit hoopt Yoko ook nog eens de voorkant van de VPRO-gids te kunnen illustreren.
