Een gesprek met Kasper Peters begint niet met een traditionele opening of een ingestudeerde begroeting. Integendeel, Kasper deelt meteen zijn verwondering van de dag. Vandaag was dat het feit dat hij dankzij een omleiding van de trein ineens over een spoorbrug ontworpen door Gustave Eiffel zoefde. “Heel gek toch dat iedereen naar de Eiffeltoren gaat, maar eigenlijk niemand van die brug afweet!”, zegt Kasper ontzet. “Waarom verwonderen niet meer mensen zich hierover?”

Door Femke ter Haar

Kasper vult zijn dagen met poëzie. Eerder organiseerde hij al verschillende poëzievoorstellingen op festivals. Bijvoorbeeld een optreden over het leven van de Roemeense dichter Eminescu die streed tegen de vooruitgang, omdat deze in zijn ogen mensen niet altijd gelukkig maakte. Kasper droeg de gedichten van Eminescu voor uit zijn hoofd. Jaren later kan hij ze nog steeds reciteren.

Naast zijn theatervoorstellingen probeert Kasper zijn liefde voor poëzie over te dragen aan kinderen en jongeren. Enthousiast en onvermoeid bezoekt hij meerdere keren in de week basis- en middelbare scholen door heel Nederland om les te geven over de taalkunst.

“Leerlingen weten nog niet dat taal speelgoed is. Gedichten schrijven is moeilijk omdat je erg veel keuzes moet maken als je veel ideeën hebt. Maar daarvoor kun je ook veel trucjes gebruiken. Zo laat ik zien dat taal een soort spel is.”

Soms laat Kasper de leerlingen iets schrijven aan de hand van een Gronings woord, een andere keer bouwen ze een gedicht naar aanleiding van een thema: “Laatst bezochten we een plek waar veel heksen zijn vervolgd, dichtbij Wessinghuizen. Toen liet ik ze een gedicht schrijven over de plek en wat dit bij hen opriep. Een meisje uit de vijfde van de middelbare school vertelde dat ze weleens in het riviertje had gezwommen voor de heksenplek en dat ze nu pas bedacht dat ze daarom zoveel van kruiden is gaan houden.”

Je zou denken dat Kasper hele dagen in een soort droomwereld leeft, maar niets is minder waar. Zijn verwondering is een bewuste keuze en levensstijl die hij doorvoert zonder dat hij de soms rauwe realiteit uit het oog verliest. In de coronatijd besloot Kasper terug te vallen op zijn andere vakgebied: hij ging tijdelijk als hulpverlener werken in een tbs-kliniek. Kasper heeft immers sociaalpedagogische hulpverlening gestudeerd in Groningen. “Tijdens zijn werk ging hij soms met de patiënten schaken. Zo’n spel is een hele fijne manier om met mensen in gesprek te gaan.” Dit leverde mooie maar ook hele droevige momenten op. “Een patiënt kwam erachter dat schaken veel rust brengt in zijn denkwereld die soms chaotisch verloopt. Met een schaakspel voor zich kon hij de rest van de denkwereld even op bed leggen.” Sinds de coronamaatregelen zijn opgeheven, is Kasper weer vooral in het literaire circuit te vinden.

Al eerder bracht Kasper verschillende bundels uit. Bijvoorbeeld ‘Vogelzwemvlies’ met daarin het gedicht ‘De bende van a en e’ dat in 2020 werd bekroond met een Poëziester. In 2022 bracht hij bij uitgeverij Loopvis de gedichtenbundel ‘Kapitein in hangmat’ uit, die in 2024 is genomineerd voor de gouden poëziemedaille. De gedichten van Kasper zijn vaak gericht op jongeren, maar worden ook veel door volwassenen gelezen en gewaardeerd. “De gedichten uit ‘Kapitein in hangmat’ bieden bijzondere uitzichten, ze laten je keer op keer anders kijken naar de dingen, sterker nog, ze lijken die dingen zelf te veranderen. (...) Als een kapitein vaart hij zijn eigen koers door de taal en dat doet hij met veel branie”, schrijft Jan van Coillie in de Poëziekrant. Kasper is kapitein als hij al schrijvend in zijn hangmat heen en weer deint.

In de toekomst zou Kasper graag nog een prentenboek maken. Daar is hij al eeuwen mee bezig, zegt hij zelf: “Mijn prentenboek zal gaan over de vriendschap tussen een jongen en een wandelende tak. Het schrijfproces gaat erg langzaam, want bij een prentenboek moet ik meer keuzes maken dan bij mijn gedichten.” Maar als hij straks zijn draai heeft gevonden, houdt niks hem meer tegen om prentenboek na prentenboek uit te maken. In de tussentijd blijft Kasper gedichten schrijven over alles dat hij gek, opvallend of verrassend vindt, en draagt hij de liefde voor poëzie over aan iedereen die maar wil luisteren.