Door: Laura Bijsterveld
Toen Diet Groothuis door een ongeval tijdelijk gekluisterd was aan een rollater, kwam ze erachter dat je achter zo’n looprek op wielen onzichtbaar door het leven rolt. Ze schreef een gedicht om mensen op te roepen wat vaker een persoon achter een rollator te groeten. Iets dat ze sindsdien zelf altijd doet.
“Ik groet iedereen die met een rollator loopt.”
Zo is Diet, ze ziet iets wat haar aan haar hart gaat en vertaalt dit naar een gedicht. Grote en kleinere thema’s komen aan bod. Van poezen die doodgaan tot poetsen, tot pijn van het leven en de oerknal. De gedichten van Diet zitten vol lichte woorden en kleine grapjes. Zelf zou ze zichzelf niet bestempelen als een grappig persoon, maar daar denken haar omgeving en haar lezers toch anders over.
Tot voor kort woonde Diet Groothuis samen met poes Noes, ook wel Hare Majesteit Sodanoes Von Rumizeem genoemd. Noes had een trauma en kwam uit een asiel, maar bij Diet kwam ze weer tot leven. De kat lette altijd op waar Diet zich bevond en vond troost bij haar baasje. “Ze kwam altijd op mijn werkkamer in haar mandje bij me liggen als ik aan het schrijven was. Een schrijver moet een schrijverskat hebben. Mijn vriendinnen gaven haar de volledige naam die ze verdiende. Ik heb daar toen zo hard om moeten lachen.”
Als Diet eindelijk begint met schrijven, is de trukendoos vol smoezen al meerdere keren voorbij gekomen. De krant moet gelezen worden, voor de gezondheid moet er toch een rondje gelopen worden of tóch even snel een kaartje schrijven naar die goede vriendin. “Beginnen is veel moeilijker dan ophouden”, zegt Diet. “Als ik eenmaal aan het werk ben, word ik er ook helemaal door opgeslokt.”
Toch lukt het haar gelukkig om de snoeiharde discipline van het schrijven op te roepen. Haar creativiteit wakkert ze aan door zomaar wat woorden op te schrijven en verder te borduren op de associaties die die woorden oproepen. Dat werkt vooral goed op papier.
“De afstand tussen mijn hoofd en mijn laptop lijkt veel groter dan de afstand tussen mijn hoofd een vel papier dat voor mijn neus ligt.”
Hoe lastig het soms ook is om te beginnen, spelen met taal hoort bij Diet. “Ik zal nooit stoppen met schrijven. Als ik ermee stop word ik zó chagrijnig’ aldus Diet. ‘Schrijven is waarvoor ik geboren ben. Het is happy-makend.”